தமிழ்நாட்டில் விழுப்புரம் மாவட்டத்துக்கு உள்பட்ட செஞ்சி கோட்டையை உலகப் பராம்பரியச் சின்னமாக அறிவித்தது யுனஸ்கோ. இந்தியாவில் மராட்டியர்களால் கட்டப்பட்ட 12 கோட்டைகளுக்கு யுனெஸ்கோ அங்கீகாரம் அளித்துள்ளது. தஞ்சை பிரகதீஸ்வரர் கோயில், கும்பகோணம் ஐராவதேஸ்வரர் கோயில், ஜெயகொண்டம் கங்கை கொண்ட சோழபுரம் கோயில், மாமல்லபுரம் நினைவுச் சின்னங்கள், நீலகிரி மலை ரயில் பாதை ஆகிய ஐந்தும் தமிழ்நாட்டில் யுனெஸ்கோ அங்கீகரித்த உலக பாரம்பரிய சின்னங்களாகும். இந்தப் பட்டியலில் ஆறாவது சின்னமாக செஞ்சிக் கோட்டை இடம் பிடித்துள்ளது. இதுகுறித்த சிறப்புகளை இந்த தொகுப்பில் பார்க்கலாம்.
செஞ்சிக்கோட்டை (Gingee Fort) தமிழ்நாட்டின் விழுப்புரம் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள மிகப் பழமையான, புகழ்பெற்ற மற்றும் இந்தியாவின் மிக வலுவான கோட்டைகளில் ஒன்றாகும். இது "கிழக்கின் ட்ராய்" என்றும், "உட்புக முடியாத கோட்டை" என்றும் புகழப்படுகிறது.
பெயர்: செஞ்சிக்கு சோழர் காலத்தில் "சிங்கபுரி" அல்லது "சிங்கபுரி கோட்டம்" என்று பெயர் இருந்தது. இதுவே பின்னர் "செஞ்சி" என மாற்றம் பெற்றது. இப்போதும் அருகில் "சிங்கவரம்" என்ற ஊர் உள்ளது.
கட்டுமானம்: 13ஆம் நூற்றாண்டில் இடையர் குலத்தைச் சேர்ந்த ஆனந்த கோன் என்பவரால் முதன்முதலில் கட்டப்பட்டது. இவரின் வாரிசுகள் மற்றும் கிருஷ்ண கோன் ஆகியோர் கோட்டையை விரிவுபடுத்தினர்.
அமைப்பு: இயற்கையோடு ஒன்றிய மூன்று பெரிய மலைகள், இரண்டு சிறிய குன்றுகள், சுமார் 12-13 கி.மீ நீளமுள்ள மதில் சுவர்கள், 7 சதுர கி.மீ பரப்பளவு கொண்டது. முக்கியமான பகுதிகள்: கிருஷ்ணகிரி (ராணிக்கோட்டை), ராஜகிரி, சக்கிலிதுர்கம் (சந்திரகிரி).
பிரமாண்ட வசதிகள்: கல்யாண மஹால் (8 மாடிகள்), தானியக் களஞ்சியம், சிறைச்சாலை, படையினர் பயிற்சிக்கூடம், கோயில்கள், பள்ளிவாசல், அரங்கநாதர் கோயில், ஆனைக்குளம் உள்ளிட்டவை உள்ளன.
போர் முற்றுகைகள்: முகலாயர்கள் 8 ஆண்டுகள் முற்றுகை வைத்தும் உட்புக முடியாத கோட்டையாக இருந்தது. ராஜாராம் மற்றும் மராத்தியர்களுக்கு புகலிடமாக இருந்தது.
நீர்மாண்பு மற்றும் பாதுகாப்பு: 80 அடி அகலம் கொண்ட அகழி, 24 அடி அகலமும் 60 அடி ஆழமும் கொண்ட கணவாய், 240 மீட்டர் உயரம் ஆகியவை பாதுகாப்பை உறுதி செய்தன.
பண்பாட்டு கலவைகள்: கோட்டையின் உள்ளே இந்து கோயில்கள், பள்ளிவாசல், கல்யாண மஹால் என பல்வேறு கலாசார அமைப்புகள் உள்ளன.
1921-ஆம் ஆண்டு தேசிய நினைவுச்சின்னமாக அறிவிக்கப்பட்டு, தற்போது தொல்லியல் துறையின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ளது.
செஞ்சிக்கோட்டை தமிழர் கட்டிடக்கலை, போர்திறன், அரசியல் வரலாறு மற்றும் கலாசார ஒற்றுமையின் முக்கிய சான்றாக இன்றும் திகழ்கிறது
கோனார் வம்சம் (13-ஆம் நூற்றாண்டு):
செஞ்சிக் கோட்டை முதன்முதலில் இடையர் குலத்தைச் சேர்ந்த ஆனந்த கோன் மற்றும் அவரது வாரிசுகள் கட்டினர். இவர்களின் ஆட்சி சுமார் 300 ஆண்டுகள் நீடித்தது.
விஜயநகரப் பேரரசு (14-16 ஆம் நூற்றாண்டு):
கோட்டை விஜயநகரப் பேரரசின் கட்டுப்பாட்டில் வந்தது. கோபண்ணராயர் உள்ளிட்ட ஆட்சியாளர்கள் கோட்டையை விரிவுபடுத்தினர்.
செஞ்சி நாயக்கர்கள் (16-ஆம் நூற்றாண்டு):
செஞ்சி நாயக்கர் பெத்த கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் காலத்தில் கோட்டையின் தற்போதைய வடிவமைப்பு உருவானது. மூன்று மலைகளை இணைக்கும் மதில் சுவர் கட்டப்பட்டது.
பிஜப்பூர் சுல்தான் கைப்பற்றல் (1649):
செஞ்சி நாயக்கர் ஆட்சி முடிவடைந்து, பிஜப்பூர் சுல்தான் படைகள் கோட்டையை கைப்பற்றின.
மராத்தியர் சிவாஜி கைப்பற்றல் (1677):
பேரரசர் சிவாஜி பிஜப்பூர் சுல்தானிடமிருந்து செஞ்சிக் கோட்டையைக் கைப்பற்றி மராத்தியப் பேரரசுடன் இணைத்தார்.
முகலாயர் முற்றுகை (1690–1698):
முகலாயப் பேரரசர் அவுரங்கசீப்பின் படைத்தலைவர் சுல்பிகர் அலி கான் தலைமையில், செஞ்சிக் கோட்டையில் தங்கியிருந்த சத்திரபதி இராஜாராம் மற்றும் மராத்தியப் படைகளை விரட்டும் நோக்கில் 8 ஆண்டுகள் முற்றுகை வைத்தனர். 1698-இல் கோட்டை முகலாயர் வசம் வந்தது.
தேசிங்கு ராஜா (1714):
முகலாயர் ஆட்சிக்குப் பிறகு, ராஜ்புத் இனத்தைச் சேர்ந்த சரூப் சிங் மற்றும் அவரது மகன் தேசிங்கு கோட்டையை ஆட்சி செய்தனர். ஆற்காடு நவாப் எதிர்ப்பு காரணமாக, தேசிங்கு ராஜா போரில் வீர மரணம் அடைந்தார். கோட்டை ஆற்காடு நவாப்பின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வந்தது.
பிரெஞ்சு, ஆங்கிலேயர் ஆட்சி (18-ஆம் நூற்றாண்டு):
கோட்டை பிரெஞ்சு, பின்னர் ஆங்கிலேயர் வசம் மாறி மாறி வந்தது. 1780-இல் ஹைதர் அலி கைப்பற்றினார். இறுதியில் 1799-இல் கோட்டை ஆங்கிலேயர் வசம் சென்றது.
தேசிய நினைவுச்சின்னம் (1921):
1921-ஆம் ஆண்டு செஞ்சிக் கோட்டை தேசிய நினைவுச்சின்னமாக அறிவிக்கப்பட்டு, தொல்லியல் துறையின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டது